پژمردگی آوندی عدس، یکی از مهم ترین و پراکنده ترین بیماري ها در اغلب نواحی کشت عدس در دنیا می باشد و زمانی که درجه حرارت محیط بالا باشد این بیماري شدت می یابد.
انتشار آن در امریکاي جنوبی ، امریکا ، کانادا ، اروپا ، شمال، خاورمیانه و هندوستان می باشد. دربرخی از مزارع درهندوستان بیش از 50 درصد محصول از بین می رود.
علایم بیماري:
پژمردگی آوندی عدس، عامل بیماري در مراحل جوان و گلدهی به گیاه حمله می کند.
پژمردگی برگچه ، دمبرگ و ساقه از مشخصات این بیماري می باشد. برگ هاي پایینی به تدریج زرد ، قهوه اي روشن و یا گاهی نکروزه شده و در نهایت می میرند.
در گیاهان آلوده بافت آوند آبکش به رنگ قهوه اي کمرنگ مشاهده می گردد.
گیاهان آلوده کوتوله ، برگها چروکیده ، تغییر شکل یافته و سرانجام خشک می شود.
عامل بیماري :
عامل بیماري Fusarium oxysporum f.sp. lentis می باشد .
این قارچ داراي میزبان اختصاصی می باشد. بیشترین رشد قارچ در دماي 28 درجه سانتی گراد می باشد.
این قارچ تولید کلامیدوسپور تک سلولی ، بی رنگ وکشیده می کند. ماکروکنیدي ها 4-3 سلولی و کمی خمیده می باشند.
چرخه زندگی :
عامل این بیماري هم بذرزاد و هم خاکزاد می باشد و از کلیه قسمت هاي آلوده گیاه و بذر قابل جداسازي است.
قارچ می تواند روي بقایاي زراعی ، ریشه ها و ساقه هاي موجود در خاك تا 6 سال زنده بماند.
این قارچ بصورت میسیلیوم و کلامیدوسپور در بذر و خاك بقا می یابد.
کنترل و مدیریت بیماري :
• استفاده از بذر سالم
• آلودگی بذرزاد با ضدعفونی بذر با مخلوط بنومیل و تیرام قابل کنترل است.
• استفاده از ارقام مقاوم
• تناوب زراعی به علت وجود فرم هاي اختصاصی
• تهیه بستر مناسب کشت و استفاده از ازت به فرم سولفات و نیترات آمونیوم
